Oryginalność nade wszystko - "Grim. Pieczęć Ognia" Gesa Showartz

Na zdjęciu przy książce pozuje "Onyx" ;) 

Autor: Gesa Schwartz
Tytuł: Grim. Pieczęć Ognia
Seria: Grim
Tom: #1
Oryginalny tytuł: Grim - Das Siegel des Feuers
Rok Wydania (świat): 2010r.
Rok Wydania (Polska): 2013r.
Wydawnictwo: Jaguar
Moja Ocena: 4/7


Czym są tak naprawdę gargulce? Widzimy je, jako kamienne posągi stojące na dachach katedr. Uważane są za groźne skrzydlate stwory z wyglądu przypominające humanoidy. Ale co się dzieje po zmroku? A może nagle ożywają i żyją w cieniu, do póki pierwsze promyki światła nie Do tej pory myślałam, że w fantasy wykorzystano już wszystkie pola manewru i trudno wymyślić coś oryginalnego. A tak się stało, że "Grim. Pieczęć ognia" to bardzo oryginalna historia.

Grim jest gargulcem. Choć nie darzy ludzi sympatią, strzeże świata i chroni ich przed niebezpieczeństwami. Ściga demony i wymierza sprawiedliwość w imieniu prawa. Mia jest córką szalonego artysty, który widział rzeczy wykraczające poza ludzką wyobraźnię. Teraz człowiek i gargulec będą musieli współpracować, jeżeli chcą zatrzymać falę zbrodni, która zalewa Paryż i ukryte miasto Innoświata.

Gargulca na zachętę? 

Chyba największym atutem książki jest jej oryginalność. Zacznijmy od niezwykłej tematyki, takiej są gargulce. Pomysł na świat, którym żądzą te istoty jest zarówno intrygujący, jak i przerażający. Właśnie tak autorka przedstawiła te stworzenia. Z jednej strony czułam w stosunku do nich lekką nutkę trwogi, a z drugiej wydawali mi się bardzo ludzcy.

Problemem natomiast była dla mnie akcja, a w zasadzie to jej niedobór. Można powiedzieć, że momentami "działo się", ale wszystko to zostało rozciągnięte w czasie. Szczególnie trudno przyszło mi wciągnięcie się w akcję. Potem w gruncie rzeczy czytanie szło mi "z górki", ale były takie momenty, które po prostu... przynudzały. Autorka pisząc książkę fantastyczną próbowała pójść trochę w stronę powieści filozoficznej i nie raz przewija się to, że ludzie są w gruncie rzeczy dobrzy, ale jednak niszczą, a w ogóle to jest wśród nich wiele odszczepieńców, którzy są źli... i tak w kółko. Książka została stworzona z całej masy różnych dobrych pomysłów przypomina swoją objętością cegłę, więc pisarka mogła sobie naprawdę darować chodzenie w kółko wokół tego tematu.

Czy tylko moim zdaniem jest uroczy? :D

Wątek miłosny to coś, co w książkach lubię. Tutaj przez większość czasu miałam wrażenie, że nic takiego się nie pojawi. Autorka szła w stronę powieści połączenia powieści przygodowej z fantasy. Nagłe pojawienie się wątku romantycznego trochę mnie zaskoczyło i muszę przyznać, że mi się spodobał. Polubiłabym go bardziej, gdyby nie to, że miałam takie poczucie fałszu. Autorka za późno zaczęła dodawać elementy świadczące o emocjach (o których z resztą rzadko wspomina), albo za szybko rozwinęła ten wątek, ponieważ wszystko pojawia się nagle i trochę nienaturalnie.

Mimo wszystko książka mi się spodobała. Na pewno dużą rolę odegrały dodatkowe wątki poboczne pokroju historii z mordercą istot Innoświata, czy historia świata, która zaserwowała nam autorka. Kolejną rzeczą jest podział na istoty magiczne. Autorka nie raz pokazała swoja kreatywność i z miłą chęcią sięgnę po drugi tom, ale mam nadzieję, że spotkam tam więcej akcji.

Na poprawę humoru? 

Lorde "Yellow Flicker Beat"