"Ja, Anielica" i mała wzmianeczka :)

Autor: Katarzyna Berenika Miszczuk
Tytuł: Ja, Anielica
Trylogia: O Wiktorii Biankowskiej
Rok Wydania (Polska): 2011r.
Wydawnictwo: W.A.B
Moja Ocena: 6/7


Już pierwsza część trylogii o Wiktorii Biankowskiej trafiła do moich ulubionych powieści. Od tamtego czasu ledwo co powstrzymywałam się, żeby nie sięgnąć od razu po kolejne części. Powodem w zasadzie było to, że chciałam przeczytać obie za jednym razem. Bez zajęć które nakładałyby się, przez które musiałabym oderwać się od czytania. Nie mniej tym razem postanowiłam  zaczytać się w przygodach Wiktorii.

Katarzyna Berenika Miszczuk urodziła się w 1988r. Studentka kierunku lekarskiego na Warszawskim Uniwersytecie Medycznym. Wilka (2006r.), swoją debiutancką powieść napisała w wieku piętnastu lat, a wydała ją trzy lata później. Została za nią nominowana do nagrody Nautilus, będącej corocznym plebiscytem czytelników na najlepszy fantastyczny utwór literacki. W roku 2009 ukazała się kontynuacja tej książki - Wilczyca. Najnowszą książką wydaną przez autorkę jest "Ja, Potępiona", trzecia część przygód Wiktorii Biankowskiej.


Wiktoria żyje swoim życiem. Nie pamięta co wydarzyło się jeszcze nie dawno, teraz jest przecież znów zwykłym człowiekiem. Ale? Niedoczekanie. Beleth w końcu znalazł sposób, żeby przypomnieć jej o wszystkim. Wiktoria znów otrzymuje piekielne moce, tylko tym razem, przez przypadek dzieli się nimi także z Piotrkiem. Tymczasem Azazel doszedł do wniosku, że nie chce już być szatanem, tylko ... archaniołem. Szykują się kolejne kłopoty. Jak potoczą się losy bohaterów?

Już na samym początku akcja książki mnie pochłonęła. Wiktoria już podczas czytania pierwszej części stała się jedną z moich ulubionych bohaterek, co mogę również powiedzieć o reszcie osób z tego zwariowanego, ciekawego, pełnego humoru świata. Beleth, Kleopatra, Behemot, Lucyfer, Gabriel, a nawet wszędzie szukający kłopotów Azazel sprawili, że historia jest równie ekscytująca i nieprzewidywalna, co w jej poprzedniczce.

Brakowało mi może tych targów o dusze, które przez pewien czas pojawiały się w "Ja, Diablica", przy nich prawie cały czas chciało się się śmieć, ale tutaj także autorka funduje nam dużą ilość poczucia humoru. Bardzo spodobało mi się porównanie wykreowanego piekła i nieba, a także rywalizacja i stosunki pomiędzy Lucyferem, a Gabrielem. Jednym słowem podczas czytania książki, nie można było się nudzić.

Skończyłam ją czytać bardzo szybko i czułam pewien czas trochę nie dosytu. Ciekawa akcja, oryginalna powieść, charakterystyczny, przyjemny klimat, intrygujące postacie, świetne poczucie humoru, to wszystko łączy się w historii Wiktorii i jej przyjaciół. Jak dla mnie jest to jedna z lepszych trylogii wydanych w ostatnim czasie i mam nadzieję, że ostatnia część idealnie dopełni serię.

Ja, Diablica | Ja, Anielica | Ja, Potępiona



P.S. Przy okazji tak właściwie to mam dzisiaj urodzinki :D Nie będę zanudzać Was jakimś długim nudnym postem, więc tylko tutaj taka wzmianeczka. Zawsze o tej porze udzielał się ten świąteczny nastrój, a teraz praktycznie do świąt muszę poświęcić prawie cały czas na naukę -.- Niedługo trzeba zacząć jednak się szykować na święta, a tego już się nie mogę doczekać :) A jak tam u Was? Zaczęliście już się szykować na nadejście świąt? ^^

I taka muzyczka, żeby nadać już trochę klimatu :)