Zwrot o 180 stopni - "Między życiem, a życiem" Jessica Shirvington

Autor: Jessica Shirvington
Tytuł: Między życiem, a życiem
Oryginalny tytuł: Between the lives
Rok Wydania (świat): 2013r.
Rok Wydania (Polska): 2015r.
Wydawnictwo: Dreams
Moja Ocena: 4.5/7


Mam jedną zasadę dotyczącą czytania książek, której staram się nie łamać. Dotrwać do końca, choćby nie wiem co. Nawet jeżeli książka wydaje mi się być słaba i męcząca, daję jej szansę i patrzę, czy ją wykorzysta. Właśnie tak się stało z "Między życiem, a życiem". Pozornie kiepska historia, która mnie męczyła, nagle przerodziła się w coś naprawdę dobrego. A jednak czasami da się natrafić na coś zaskakującego.

" - Bo niektóre rzeczy są tak prawdziwe, że czuje się je dogłębnie. Gdziekolwiek pójdziesz, one pójdą za tobą. Wszędzie"

Sabine ma coś, czego nie ma nikt z nas, a mianowicie dwa życia. Jednego dnia jest mieszkanką Wellesley i ma dosłownie wszystko, czego dusza zapragnie. Po 24 godzinach przeskakuje z jednego życia do drugiego i trafia do Roxbury, gdzie ma niezamożnych rodziców. Przeżywa dwa życia, podczas, gdy każdy z nas ma tylko jedno. Jedno jest idealne, ale to w tym drugim spotyka ją wymarzona miłość. A sprawy coraz bardziej się komplikują.

Moja opinia o książce zmieniała się bardzo gwałtownie. Początkowo coraz bardziej się zniechęcałam, a lektura nudziła mnie, a nawet irytowała. Gdzieś przez blisko jedną trzecią książki nie czułam się zachęcona do kontynuowania swojej przygody. Akurat wczoraj, żeby zrelaksować się przed ważnym sprawdzianem, zrobiłam drugie podejście do powieści i nagle zaskoczyło. Z każdą kolejna stroną moja negatywna opinia o książce zaczęła się zmieniać.

"Podoba mi się, że jest w nas tyle życia. Rozumiesz, że trwa i trwa."

Czy książka jest nieprzewidywalna? Są momenty, które naprawdę zaskakują, szczególnie pod koniec, ale tak naprawdę można się ich wszystkich spodziewać. Szczególnie osoba, która dużo czyta, bez problemu będzie wiedziała co się wydarzy, jeszcze zanim wpadnie na to główna bohaterka, ale o dziwo mi to nie przeszkadzało. Czasami chciało mi się śmiać z postępowania Sabine i jej braku domyślności. W pewnym momencie prawie się popłakałam ze śmiechu, jak ktoś może być taki głupi i wyznać prawdę, a potem uwierzyć, że skutki tego są takie, jakie się wydają. Nie mówiąc o tym, że pojawiło się kilka pytań, a tę matematyczną - jak to ja, musiałam sama rozwiązać, a dopiero potem kontynuowałam lekturę.

Bohaterka potrafiła denerwować, oj potrafiła. Sama nie rozumie, czego chce naprawdę i temu poświęcona jest cała książka. Ale w powieści poruszany jest między innymi temat egoizmu, tego, czy cel uświęca środki,a także własnego szczęścia. Autorka mówi o tym, że warto żyć i doceniać to piękno, które nas otacza. Powieść w moich oczach uratował przede wszystkim finał, który był poruszający i wyciskający łzy z oczu. Szkoda tylko że sama końcówka jest trochę niepewna, przydałby się tutaj bardziej stanowczy koniec, ale mimo wszystko jestem zadowolona i mam nadzieję, że jeszcze kiedyś do niej wrócę, szczególnie, że wywołała u mnie całą gamę emocji. W dużej mierze podkreśliłam tutaj wady książki, ale mimo to warto się z nią zapoznać i szczerze mi się spodobała.


Ps. Z tyłu okładki jest informacja, że 10% z dochodu na książce idzie na cele charytatywne, co jest świetną sprawą. Mam nadzieję, że niedługo natrafię na więcej takich napisów ;)